پر پرواز

چقد از منش این شهدا دور شدیم

آنقدر خیره به دنیا شده و کور شدیم

معذرت از همه خوبان و همه همرزمان

ما برای شهدا وصله ناجور شدیم

شهدا در همه جا فاتح اصلی بودند

عجب اینجاست که ما اینهمه مغرور شدیم

شکر،با سابقه دوستی, با شهدا

ما عزیز دل مردم شده مشهور شدیم

و از آن برکت خون شهدامان حالا

ما مدیر کل و مسئول شده مسرور شدیم

واگر حرفی خلاف شهدامان گفتیم

یحتمل مصلختی بوده و مجبور شدیم

پرکشیدن چه مستانه ورفتند و ما

در میان قفس نفس چه محصور شدیم

“شهدا شرمنده ایم “